De uitslag van het rapport van de parlementaire commissie was voor ons niet zo onthutsend, wij kennen de branche en daar waren de zaken bekend.
Nu vallen allerlei instantie over elkaar, waar was de controle op de bedrijven, maar vergeet niet de overheidsinstanties. Daar waren mensen die dat mogelijk maakten, want als de controle juist en helder zou zijn geweest, had het niet gebeurd of heel moeilijk.
Als je er niet voor open staat, dan kan zoiets niet gebeuren.
De bouwbedrijven moesten soms ook, anders kwamen er geen opdrachten binnen en gingen ze naar de concurrent. En geen werk, geen bedrijvigheid en inkomsten. Het personeel moet aan het werk blijven was het motto.
De fraude wordt eigenlijk maar van een kant bekeken, dat is de kant van de bouwers. Deze zouden ambtenaren hebben betaald etc., het zal wel van twee kanten gekomen zijn. Als er partijken werden aangekaart, werden de klagers vaak niet door de instantie serieus genomen.
Je kreeg dan een opmerking, "u moet je bezig houden met leuke dingen", wij letten wel op.
Als deze mensen dan aan deze opmerking worden herinnert, blijkt het geheugen niet zo goed meer te werken.
Wat heeft dit voor de belegger tot gevolgen; de bouwbedrijven hadden een lage koers/winstverhouding en met al dat gezoek in de boeken, zal de rust bij deze bedrijven nog niet terug komen. De bouwmarkt zal dan ook nog een moeilijke tijd hebben, daarom blijven wij bij houden.
Kijken wat de tijd zal leren en dan kunnen er weer zaken gedaan worden.