Nederlandse bedrijven zouden orders in/uit Irak kunnen krijgen, maar dat gaat niet van zelf.
In de normale handel moet je ook "contacten" hebben en dan kan je vooruit.
Met de handel in Irak zal dat ook zo zijn, maar de veiligheid van de buitenlanders is nog niet hoog.
Het volk is nog te wantrouwend tegenover de buitenlanders (lees Westerlingen), dus zal dat ook met de handel zo zijn.
De Amerikanen en Britten zullen het onderling wel verdelen en dat is begrijpelijk. Zij hebben voor de Irakezen de kastanjes uit het vuur gehaald.
Toch zien wij kansen voor het Nederlandse bedrijfsleven. Baggeraar van Oord heeft al zijn order binnen. Het zal dan ook handel via via worden, zoals dat ook nu nog vaak met Rusland gebeurd.
Daar wordt door de handel ter plaatse het product afgeleverd en dan moet het Nederlandse bedrijf weer (terug)betalen aan de bemiddelende tussenpersoon.
Dit beeld hebben wij ook van Irak voor ogen, de mensen ter plaatse weten de weg, willen zelf ook verdienen en nemen een veiligheidsrisico's en zij worden vertrouwd. Het risico voor het Nederlandse bedrijf is zo wel minder, maar de betalingen hebben altijd een risico. Soms wilde de ontvangde partij, plotseling een extra korting. Het product is al geleverd, dus wat doet de bemiddelende tussenpersoon, gaat accoord met de korting, maar verhaald deze weer op de leverancier. Hierdoor kan de winst marge soms nul zijn en daar moet de leverancier mee moeten leren leven. Dit soort praktijken horen wij van de managers van bedrijven die zaken doen met het Oostblok, maar zij behalen op de lange termijn toch betere resultaten in het Oostblok.
Zo zal het ook denken wij met Irak gaan.
De belegger moet zich dan ook niet gek laten maken als een bedrijf in Irak orders kan plaatsen en zich op dat fonds stort. Het risico van teleurstelling qua winst gevende orders zal in het begin nog groot zijn. Elke order geplaatst in zo'n land, geeft niet altijd winst en zeker in de begin periode.