Ja, de liefde moet steeds meer betaald worden, want dat halen wij (red.) uit de beloningen en bonussen van de bestuurders van de Nederlandse bedrijven.
Wij hebben het dus niet over de "betaalde" liefde, om elk misverstand uit de weg te ruimen!
Wij hebben het over de beloningen van de bestuurders en dat zij een goed salaris ontvangen, vinden wij van de redactie een normale zaak.
Maar, en daar komt die bewuste "maar", weer aanzetten.
Wij zullen deze maar eens tegen het licht houden, toen onze "nestor" zeg maar 35 jaar geleden, de grote Nederlandse bedrijfsbestuurders ontmoette.
Wij hopen dat de heer W. Kok, ook oud vakbondsman en nu bestuurder bij de ING Groep, dit ook leest.
Toen onze "nestor" in de jaren zestig-zeventig bij een bedrijf langs ging of in welke vorm dan ook contact had en een gespreek had met die bestuurders, dan kwam er een ander "gevoel" bij hem op, dan nu.
Over welk "gevoel" hebben wij het, "het gevoel van Liefde" van die bestuurders, die zij voor "hun" bedrijf koesterden. Zij waren "trots" op hun bedrijf, dat zij uitverkoren waren boven anderen, om het te mogen "leiden" met al haar medewerkers en sters.
Laten wij dat gevoel steeds minder tegen komen bij de grote bedrijven, pas kwamen wij er nog een tegen bij een ICT bedrijf die in erge nood verkeerde. Die (bestuurder) had zich meer dan een jaar lang voor 150% ingezet, maar de dank was er niet van de "buitenwacht" en dat doet dan "pijn". Hij had het bedrijf wel gered!
Het lijkt er dus steeds meer op, dat het bedrijf blij moet zijn, dat zij (de bestuurders) bij haar wil komen werken, precies andersom dus, in vergelijking met vroeger. Het zijn ook wel drukke en veeleisende banen geworden, daar ontvangen zijn dan ook een goed salaris voor en dat is ook terecht. Maar het begint steeds meer te lijken op het "schrapen" en dan "zonder" liefde en blozen.
Elke minuut zal "geld" op moeten leveren en dan kan ik na 4 - 5 jaar weg!

Laat de heer W.Kok nu ook eens wat van zich laten horen, of is hij ook "bekeerd" tot de "Grootte Club"!

Wij noemen de naam van de wijlen heer J. Luns nog steeds met respect, want deze man had in het bedrijfsleven veel meer kunnen verdienen, maar hij deed zijn werk in de politiek en later in Brussel met "liefde".

Daar moeten de bestuurders weer naar toe, een bedrijf besturen met liefde voor het bedrijf en zijn/haar medewerkers. En het een "eer" te vinden, uitverkoren te zijn, dat bedrijf te mogen leiden.
Want nu wordt dat "leiden", voor veel betrokkene "lijden"!

Waarom dit verhaal; door dit soort opstellingen van de bestuurders, worden de beleggers de "tent" uitgejaagd en trekken hun geld terug uit die bedrijven.
Beleggers gunnen de bestuurders best een goed salaris met alles wat er bij hoort, maar de praktijken die nu naar voor komen, van, onze "peergroup" loopt niet in vergelijking met die van onze buitenlandse bestuurders, brengt een gevoel van "walging" bij de belggers naar voor.

Je zag het aan de koers van enkele fondsen, o.a Oce en ING, die staan niet voor niets onderdruk.

Om in deze tijd van bezuinigingen dit door te voeren, past niet en ook niet voor later.

Wij van de redactie zouden tegen de bestuurders willen zeggen; " laat weer eens de liefde voor het bedrijf en haar medewerkers de boventoon voeren en niet de jacht naar het geld"!
Laat het een "eer" zijn een bedrijf als een Philips of ING en noem maar op,te mogen leiden, daarmee stijg je in "aanzien" des persoons!
Maar nu kan je alleen maar vallen, door dit soort beloningen!