Dat overnames niet altijd succesvol zijn wordt steeds duidelijker op de beurs.
Kijk naar o.a Laurus, Vopak, KPNQwest en de vele overnames door ICT fondsen en Telecombedrijven. Maar in de bouw HBG met de Spanjaarden Dragados.
Wij krijgen de indruk, dat groot zijn "in" is en een bepaalde macht met zich meebrengt.
Dat geeft de bestuurders aanzien en dat telt voor hen, maar de aandeelhouders zijn de laatste tijd de dupe ervan. Er zijn ook mooie kleine bedrijven die goed renderen en een management hebben, die "nog" niet besmet zijn met dat virus van macht. Deze zijn "te" laag gewaardeerd en die geven nu mooie instap momenten. Kijk ook eens naar die bedrijven die kleine overnames doen, deze eerst inpassen en dan weer verder gaan.

Een mooi voorbeeld daarvan is CSM, die hebben al jaren niets gedaan zeggen de analisten. Het bedrijf heeft wel een lijst van 25 jaar aan een stijging van de winst. Een belegging in dat fonds van NLG 100.000 in 1980, zou nu wel ca. EUR 1.000.000 waard zijn.
Dit soort fondsen zijn er meer, die geven de banken geen inkomsten provisie uit effectentransacties, want de mensen blijven erin zitten. Toch is de belegger met dit soort fondsen "wel" beter uit.
Want beleggen doe je voor de langere termijn en dan hoef je er niet in en uit.