De huidige route naar dat schuldenvrije pad is er niet. Op dit moment is er geen enkele strategie of beleid, bij welke nationale overheid dan ook, om van de schulden af te komen. Kan ook niet, want ieder land werkt met fiat geld dat ze van centrale bankiers afnemen. Iedere munt IS dus schuld.
Het hele geldsysteem is zo gebakken dat al het in omloop zijnde geld EN het door de commerciële banken gecreëerde geld een schuld is.
Los de schulden af en er is geen geld meer. Sterker nog, je komt heel veel geld tekort, want je bent door het geld heen voor de schulden afgelost zijn.
Aflossen van schulden is dus GEEN oplossing. Vandaar ook dat er geen enkel beleid richting de route naar totale aflossing is.
In het systeem is in feite ingebakken dat het ooit mis gaat lopen. Iedereen weet het, iedereen negeert het.
Zo is het tot nu toe ook altijd gegaan. Zowel met ‘hard’ geld op basis van goud en zilver als met fiat geld.
Met fiat geld was het record 40 jaar. De dollar heeft dat record nu verbroken. Die is nu vanaf 1971 in roulatie zonder gedekt te zijn door goud. De dollar was daarvoor altijd gedekt met goud. Je kon de dollar altijd inwisselen voor goud. Men garandeerde die inwisseling. Dat kon ook, zolang de Verenigde Staten maar genoeg goud had. In 1971 begon de Vietnam oorlog zo veel geld te kosten, dat de regering van de Verenigde Staten te veel dollar drukte. Frankrijk onder De Gaulle voelde dat aan en begon goud te vragen voor alle dollars die ze aanhield. Nixon besloot daarop ‘tijdelijk’ de regeling in de wacht te zetten.
Daar was niets tijdelijks aan en na de loskoppeling is de hoeveelheid dollars exponentieel toegenomen.
Kijken we naar Europa, dan zien we dat de euro al zes jaar na haar introductie in een strijd op leven en dood terecht kwam. De euro overleefde, maar de crisis rondom de euro is in feite nog altijd niet bezworen.
Er werd me door een lezer gevraagd naar de oplossing van de oplopende overheidsschulden. Die oplossing is er in meerdere manieren.
De meest waarschijnlijk manier die politici kiezen, is om geen oplossing te zoeken. Het lost zichzelf wel op… Hoe dan ook.
De meest logische manier om er wel iets aan te doen, is om ‘ander’ geld en een ander geldsysteem te neer te zetten.
Geld uit te brengen dat NIET door bankiers wordt uitgegeven en dat dus in de basis al geen schuld is. Dat geld zou je ook rentevrij kunnen introduceren. Deze oplossing komt er niet, want daarmee zijn de bankiers hun lucratieve leven en verdienmodel kwijt.
De op één na meest logische manier is dat de munt wederom wordt heruitgevonden. Bijvoorbeeld door een nieuwe dollar/euro uit te geven. Je krijgt voor iedere 10 oude dollars/euro één nieuwe dollar/euro terug. Via die weg ga je ook je schulden decimeren. In feite alleen een papieren exercitie, maar het lijkt allemaal minder erg als de bedragen kleiner worden.
Zo werkte het ook in Europa voordat de euro werd ingevoerd. Vooral Griekenland, Spanje, Italië en Portugal gebruikten die methode. Turkije kwam in 2005 met een “Nieuwe Lire”. Er gingen maar liefst zes nullen van de oude munt af. In Italië gingen er in het verleden ook regelmatig nullen van de munt af.
Na de Tweede Wereldoorlog werden in Nederland en België ook nieuwe munten uitgegeven. Er kwamen beperkingen voor het inleveren van de oude munten en biljetten. De les die toen geleerd werd, was dat je nooit veel van je rijkdom in de munt van je land moet bewaren. Wie het verdiende geld tijdens de oorlog en vlak er na had omgewisseld in goud, zilver, onroerend goed, kunst en zelfs grafrechten, die kwam wel ongeschonden uit de wisseling van de munt. Iedereen met vertrouwen in de munt van de overheid werd geschoren. De bedoeling was om crimineel geld te raken, maar de criminelen vertrouwden de overheid het minste en daarom waren die meestal wel zo slim om hun kapitaal in andere zaken dan papiergeld onder te brengen. De brave spaarder werd het hardste geraakt.

Wat we ook doen, we raken nog maar niet zo maar van overheidsschulden af. Politici zijn namelijk van mening dat de volgende generatie de problemen van nu maar oplost. Dat is hier al meer dan een eeuw gewoonte en zulke gewoontes leer je niet snel af. Politici spelen namelijk graag Sinterklaas. Daarbij wijst men snel naar andere landen. Zou je niet meegaan met het laten oplopen van de schulden (en dus leven op kosten van de toekomst), dan loop je snel achter bij landen die daar geen moeite mee hebben. Net zoals de CEO’s die wijzen naar de bonussen elders om hun eigen gegraai goed te praten gaat men dus mee in de dans, want als de muziek speelt, dan moet je meedansen.

door Tom Lassing